دوره پیشرفته عکاسی

ببین… اگه تا حالا فقط با نور مادلینگ یا حدس و گمان کار کردی، احتمال زیاد بیشتر از اینکه عکاسی کنی، داشتی با نور کل‌کل می‌کردی.
تو این دوره حرفه‌ای نورپردازی، قراره بدون شعار و ادا، یاد بگیری که چطور تو ۵ ثانیه نورتو تنظیم کنی، اونم بدون اینکه منتظر بشی نور مادلینگ روشن شه یا سوژه کلافه شه.
من خودم روزای اول با هر شات انگار داشتم رولت روسی بازی می‌کردم. یه بار سوژه تو سایه محو می‌شد، یه بار نور می‌زد تو صورتش انگار انفجار شده.
ولی وقتی فهمیدم چطور نورسنجی کنم و چطوری با فلاش حتی تو محیط ضدنور یا ابری عکس دقیق بگیرم، بازی عوض شد.

ببین، اگه بخوام روراست حرف بزنم… نور مادلینگ فقط برای دل‌خوشیه. یه توهم نوریه که بیشتر از اینکه کمک کنه، وقت تلف می‌کنه. مخصوصاً تو لوکیشن یا فضای باز، اصلاً به درد بخور نیست.
حالا اون لحظه‌ای که وقتت کمه، سوژه بی‌تابه، هوا داره تاریک میشه و تو هنوز داری نورو بالا پایین می‌کنی، اون لحظه‌ست که فرق یه عکاس معمولی با یه عکاس حرفه‌ای مشخص میشه.
من یه ترفند دارم—یه تکنیکی که خودم مبتکرشم، نه از کتاب درآوردم، نه از یوتیوب کِش رفتم.
یه روش که فقط با چندتا فوت کوزه‌گری خیلی ساده، یاد می‌گیری چطور با فقط یه بار فیکس‌کردن پایه فلاش، نورتو دقیق دربیاری.
بدون تست. بدون خطا. بدون ۲۰ بار شات خراب.

ببین… نور طبیعی خیلی قشنگه، قبول. ولی فریبنده‌ست.
تا حواستو برمی‌گردونی، خورشید رفته پشت ابر یا عکس‌ت شده یه غم‌نامه خاکستری.
من توی این دوره دقیقاً اومدم سراغ همین جاهایی که ۹۰٪ عکاسای نیمه‌حرفه‌ای دست‌پاچه می‌شن:
• آفتاب مستقیم؟ سوژه می‌سوزه.
• ابر و سایه؟ نور کمه، رنگا مُرده‌ست.
• ضدنور؟ یا عکس‌ت می‌سوزه یا سوژه تاریک درمیاد
چیزایی که یاد می‌گیری تو دوره:
• توی فضای آفتابی یاد می‌گیری چطور سایه‌های مزاحم رو حذف کنی بدون دستکاری بعدی
• توی هوای ابری یا سایه‌دار یاد می‌گیری با یه فلاش چطور عکسو زنده کنی بدون اینکه حالت فیک شه
• توی ضدنور، تکنیک نورسنجی و تنظیم دوربین و فلاش طوری گفته میشه که هم بک‌لایت جذاب داشته باشی، هم سوژه روشن و دقیق
اصلاً یه بخش کامل از دوره اختصاص داره به همین شرایط نوری متفاوت و دردسرساز که همیشه سر عکاسی‌های فضای باز خراب می‌کنه.

بذار اول یه چیزو روشن کنم… بیوتی با پرتره فرق داره. خیلی فرق داره.
اگه تا الان فکر می‌کردی همون‌ن، خب تقصیر تو نیست. خیلیا اشتباه می‌گیرن—حتی بعضی آتلیه‌دارا!
ببین، پرتره یعنی تمرکز روی چهره آدم، احساسات، نورپردازی متعادل و محیط متناسب با شخصیت سوژه. خیلی وقتا یه عکس پرتره خوب ممکنه یه سایه ملایم روی صورت داشته باشه که بهش حس بده.
ولی بیوتی؟ نه عزیز… اونجا جزئیات می‌درخشن. پوست باید تمیز باشه، نور باید کاملاً کنترل‌شده و دقیق بیفته، کوچک‌ترین بافت و برق تو چشم مهمه.
در واقع بیوتی یعنی نمایش بی‌نقصِ زیبایی. یه سبک تجاریه، مخصوص برند آرایشی، تبلیغات، مجله یا پوستروار.
حالا توی این دوره چی یاد می‌گیری؟
هم نورپردازی پرتره کلاسیک و فشن رو یاد می‌گیری (چه داخل آتلیه، چه فضای باز)
هم تکنیک‌های نورپردازی بیوتی به‌صورت تخصصی گفته شده
– مثل چیدمان نور Ring light، Beauty Dish، یا نور پروفایلی
– حذف سایه‌های مزاحم
– ساخت نور کاملاً نرم برای نمایش بافت پوست
و حتی یه فصل کامل آموزش رتوش بیوتی هم داریم که مکمل نورشه (چون بدون رتوش، بیوتی بی‌معنیه واقعاً)

بهت یاد می‌دم چطور از اول ژست رو بر اساس زاویه نور طراحی کنی، نه اینکه بعداً هی فلاش رو بچرخونی دنبال سوژه
 می‌فهمی کِی باید سوژه رو اصلاح کنی، نه نور رو
تمرین‌هایی داری برای تحلیل زاویه چانه، بینی، چشم، بدن نسبت به منبع نور 
حتی نکات ریز مثل این‌که چطوری فقط با یه حرکت کوچکِ دست یا شانه، نور بهتر پخش شه روی صورت و همه اینا با مثال واقعی توی ویدیو آموزش داده شده، نه تئوری رو هوا.
 

آره رفیق، تو این دوره رتوش بیوتی حسابی و تا مغز استخون آموزش داده شده. نه اون ادیت‌های سطحی و فیک که پوستو شبیه پلاستیک می‌کنه، بلکه دقیقاً همون چیزی که یه خروجی حرفه‌ای برای تبلیغات، برندهای آرایشی یا کارای مجله‌ای نیاز داره.
ببین… رتوش بیوتی اون چیزی نیست که فقط با یه براش نرم و یه فیلتر بشه جمعش کرد. اگه فقط بخوای جوش و لک پاک کنی، خب اون‌رو هم اپ‌های موبایلی انجام می‌دن.
رتوش بیوتی یعنی خلق یه تصویر بی‌نقص، بدون اینکه مصنوعی یا دست‌کاری‌شده به نظر برسه.
و بله، تو این دوره:
• مایکرو داج و برن به‌صورت کامل آموزش داده شده
• بافت پوست حفظ میشه، نه اینکه له شه
• جداسازی فرکانسی هم هست ولی با روش درستش—نه اون چیزایی که تو یوتیوب اشتباه جا انداختن
• آموزش دقیق برای اصلاح چشم، خط مژه، ابرو، مژه، لب، دندون و حتی کک‌ومک
• چجوری لایه‌ها رو کنترل کنی که خروجی نرم باشه، ولی جزئیات بمونه

خیلی سؤال خوبیه، چون واقعاً خیلیا نمی‌دونن که عکاسی فرمالیته و عروسی فقط “خوشگل عکس گرفتن” نیست… بلکه یه جور عملیات ویژه‌ست 😅 مخصوصاً وقتی با نور آفتاب قاتل، باد شدید یا عروس داماد عصبی طرفی!
ببین… توی این دوره‌ی پیشرفته، من دقیقاً اومدم سراغ همون بخش‌هایی که تو عکاسی فرمالیته همه رو می‌کُشه:
 تکنیک‌های نورپردازی ترکیبی (فلاش و نور محیط) برای فضای باز
 عکاسی در شرایط نور آفتاب مستقیم بدون سایه‌کشی فاجعه‌بار
 استفاده از سایه‌های طبیعی (درخت، دیوار، ماشین، تور لباس…) برای هدایت نور
 نورسنجی دقیق توی فضای ضدنور که عروس نسوزه و پس‌زمینه هم کور نشه
 ارتباط‌گیری با عروس و داماد، که بشه راحت ژست داد حتی وسط استرس
 مدیریت زمان‌بندی در روز عکاسی: اول کدوم لوکیشن؟ نور کی بهتره؟ ژست‌ها رو چطور بچینم؟
 استفاده از فلاش روی‌دوربین و بیرون‌دوربین، حتی بدون دستیار
همش تو دوره هست. نه فقط در حد اینکه “خب یه دونه دیفیوزر بذار”… بلکه تکنیک‌ به تکنیک، چجوری لوکیشن رو بشناسی، فلاش بزنی، زاویه بچینی، ژست بدی و شات بزنی

من توی این دوره دقیقاً همون جملاتی رو بهت یاد می‌دم که خودم وسط پروژه‌ها به کار می‌برم.
یعنی چی؟ یعنی مثلاً نمیام بگم: «با اعتماد به نفس صحبت کنید»…یادت میدم وقتی مدل خجالتیه یا وقتی داماد اخم کرده، چی بگی که نه ضایع شه، نه بیشتر تو خودش بره. اینا رو با مثال واقعی، لحن واقعی و شرایط واقعی آموزش دادم، نه یه جزوه‌ی بی‌مصرف

ببین… تو صحنه‌ی عکاسی، یه عکاس حرفه‌ای فقط شاتر نمی‌زنه؛ باید بلد باشه جو بسازه، اعتماد بده، کنترل کنه و این دقیقاً همون چیزیه که تو این دوره بهش رسیدم.
من بخش مدیریت روانی صحنه و ارتباط‌گیری با سوژه رو مثل تکنیک نورپردازی، جدی گرفتم.
قراره چی یاد بگیری؟
 ترفندهای رفتاری برای کنترل استرس سوژه (نه روانشناسی، تکنیک واقعی و قابل اجرا)
 چی بگی به عروس وقتی وسواس گرفته یا نگران‌ میکاپ و لباسشه 
 چجوری با شوخی به‌جا و لحن درست، عروس خجالتی و داماد سفت‌ و خشک رو بیاری تو فضا
 با مدل‌های کم‌رو یا عصبی چطور ارتباط صمیمی بسازی
 چطوری به جای شل کن سفت کن، انرژی صحنه رو نگه داری و کننرل فضا و زمان رو بدست بیاری
این دوره خیلی بیشتر از چیزی که فکرش رو بکنی کاربردی هست
این بخشو طوری آموزش دادم که هر آدمی با هر میزان انرژی، سن یا استایل شخصیتی، کنار تو احساس راحتی بکنه و خب… وقتی سوژه راحت باشه، تو راحت‌تری، عکس حرفه‌ای‌تر درمیاد، و پروژه موفق‌تر تموم میشه. همه‌چی همین‌جوری دومینووار جلو می‌ره
 

آره که پرداختیم! اون عکس‌های رویایی‌ای که وقتی مخاطب می‌بینه ناخودآگاه می‌گه: «واوو… این ادیتِ یا واقعیه؟» دقیقاً از اون چیزاست که خیلیا فکر می‌کنن فقط با فتوشاپ در میاد.
ولی نه… اگه نور رو درست کنترل کنی، نصف اون افکت‌ها رو همون لحظه موقع عکاسی می‌سازی.
ببین… عکسی که حالت کارت‌پستالی یا فانتزی داره، یعنی رنگاش زنده‌ست ولی مصنوعی نیست، نورش نرمه ولی خواب‌آلود نیست، یه جور درخشندگی توشه، انگار هوا شسته‌ست و فریم برق می‌زنه
تو این دوره یادش می‌گیری بسازی. نه با ادیتِ سنگین، نه با فیلتر اینستاگرامی، بلکه با نورپردازی هوشمندانه و زاویه‌گیری درست